Een uitdagende vanzelfsprekendheid.
Veters strikken is een vanzelfsprekende handeling waar je, eenmaal aangeleerd, niet meer over hoeft na te denken.
Het is een automatisme geworden.
Maar voor onze jongste zoon* is het een enorme uitdaging om zijn veters te leren strikken. Inmiddels lukt het om een knoop te maken en ook de eerste lus wordt mooi gemaakt. Maar dan….
De lastige tweede lus ergens doorheen wurmen, dan ook nog vastpakken. En dan op één of andere manier twee lussen hebben en strak aantrekken. Een worsteling is het voor onze jongste.
Die uitdaging om te volbrengen zie ik terug bij de mantelzorger.
Volhouden.
Altijd maar doorgaan met het zorgen voor uw naaste, ondanks de vermoeidheid. De lange stroom van formulieren die ingevuld moeten worden.
Het regelen van goede zorg voor uw naaste. U blijft volhouden.
Net als mijn jongste zoon, die weet ook niet van opgeven.
Het zal hem lukken om zijn veters te strikken, zodat hij net zulke stoere schoenen mag uitzoeken als zijn grote broer. Met veters!
Steunen.
Ik steun en bewonder elke dag zijn pogingen. En waar ik kan, leg ik het uit, doe ik het voor en stuur ik hem bij.
Samen gaat het lukken om die veters te strikken.
Graag zou ik u deze steun ook bieden in uw rol als mantelzorger.
Samen uitzoeken welke zorg past bij uw naaste. De juiste formulieren invullen. Aanvragen doen voor een PGB of een hulpmiddel.
Samen gaat het lukken om de zorg goed in te vullen!
Gelukt.
En dan zomaar, na de tigste poging, is de veter ineens gestrikt. Samen is het gelukt om die vermaledijde veters te strikken.
Mijn zoon pakt zijn tablet en wijst de schoenen aan die hij het liefst wil hebben. En ik? Ik ga ze direct voor hem bestellen.
Wilt u meer weten over wat ik als mantelzorgmakelaar voor u kan betekenen, kijk dan eens op mijn website www.petrabrantsma.nl , of bel mij gerust voor een luisterend oor.
*Onze jongste zoon heeft o.a. een verstandelijke beperking, waardoor het strikken van veters een hele uitdaging voor hem is en blijft.